Danger close

"Ten, któremu starczy odwagi i wytrwałości, by przez całe życie wpatrywać się w mrok, pierwszy dojrzy w nim przebłysk światła".

środa, 20 marca 2013

Jestem legendą - opracowanie

Przygotowując się do prezentacji maturalnej z języka polskiego, byłam zmuszona (lecz zrobiłąm to z przyjemnością) do opracowania sobie pod katem tematu filmu, o którym mowa w tytule posta. oto i najważniejsze rzeczy, które udało mi się wynotować:


O filmie

Produkcja nakręcona w 2007 roku pokazuje świat, a konkretnie Nowy Jork po mutacji wirusa odry, który został zmodyfikowany tak, aby leczyć raka. Pierwsze testy dawały bardzo obiecujące wyniki, jednak później działanie cząsteczek wymsknęło się spod kontroli.
Reżyserem jest Francis Lawrence, natomiast w rolę głównego bohatera wciela się Will Smith.
Cóż, gdybym miała dzielić się własną opinią, to film nie rzuca na kolana, zwłaszcza mnie - fankę postapokaliptycznych klimatów. Na filmwebie został on zakwalifikowany nie tylko jako science fiction, ale także jako horror, jednak nie miałam okazji bać się na nim ani razu (no dobrze, zgoda, raz zakryłam oczy...). Ta wizja świata jest mimo wszystko dość cukierkowa, zarówno pierwotne, jak i drugie zakończenie można określić jako dobre. Ponoć książka jest lepsza od filmu, jak w większości przypadków, jednak nie mogę sie wypowiedzieć na ten temat, gdyż przez brak czasu nie miałam jeszcze okazji rozkoszować się książką. Mimo to, do prezentacji film pasuje mi idealnie i wobec swojej prostoty (bo przecież trudno w nim doszukać się jakiegoś głębszego przesłania) dobrze się nad nim pracowało.



Najważniejsze elementy świata przedstawionego w "Jestem legendą"


1.       Przyczyny zagłady
W Stanach zmodyfikowano wirusa odry, który w pierwszych fazach badań wskazywał na działania zwalczające raka. Zimą 2009 roku doszło jednak do mutacji, której objawami początkowo były symptomy wścieklizny. Okazało się, że odpornych na niekontrolowaną odmianę jest raptem 12 milionów ludzi na całym świecie – reszta zginęła lub stała się tzw. poszukiwaczami ciemności. Nowy wirus otrzymał symbol KV.
Zaraza zaczęła się w Nowym Jorku, tam też wyznaczono „strefę zero”. Ewakuowano jak najwięcej ludzi i zawalono most prowadzący na wyspę będącą źródłem choroby, jednak nie powstrzymało to epidemii.

2.       Miejsce zamieszkania ocalałych
Robert Neville, główny bohater, mieszka w swoim starym domu. Budynek jest prawdziwą twierdzą, w której można bronić się przed mutantami. W domu jest mnóstwo zapasów, które umożliwiają dość spokojną egzystencję. W piwnicy Robert ma laboratorium, w którym trzyma zakażone szczury i próbuje je leczyć, każdemu z nich podając inny lek i obserwując reakcje na substancje.

3.       Krajobraz
Nowy Jork jest niemal zupełnie opuszczony. Ulice i budynki są porośnięte roślinami (głównie trawą), jednak nie widać tam znacznych zniszczeń. Po mieście w dzień biegają zwierzęta takie jak jelenie czy lwy, wokół latają ptaki. Gdzieniegdzie na ulicach stoją blokady policyjne z czasów ewakuacji.





4.       Stosunki międzyludzkie
Początkowo brak ze względu na nieobecność innych ludzi. Bohaterowi brakowało czyjejś obecności. W niektórych punktach miasta poustawiał manekiny, aby sprawiać pozory normalnie toczącego się życia. Robert jest gotowy pomóc innym ocalałym, nadaje informacje w radiu o tym, że w każde południe czeka w jednym wyznaczonym miejscu. Bohater jest silnie związany z psem, Samanthą. Po jej śmierci urządza nawet pogrzeb owczarka. Poznając Annę, początkowo ma problem z nawiązaniem znajomości, jednak może to być wywołane bólem po stracie zwierzaka.

5.       Problemy
Głównym problemem Roberta zdaje się być samotność. Póki co nie brakuje mu jedzenia i prowadzi w miarę normalną egzystencję.

6.       Lęki
W zasadzie jedyną rzeczą, która mogła przerażać, byli poszukiwacze ciemności. Nie mogli wystawiać się oni na działanie światła słonecznego, dlatego też wychodzili na miasto w nocy, a w dzień zajmowali ciemne budynki. Chociaż przypominali ludzi i od nich pochodzili, nie byli w stanie mówić, byli pozbawieni pewnych ludzkich zachowań i części instynktów (choćby instynktu przetrwania – trochę jak czarni w Metrze). Wirus zainfekował także psy, które pod jego wpływem zdziczały i stały się bardzo agresywne.

7.       Tryb dnia
Robert był w stanie funkcjonować jedynie w dzień. Rano gimnastykował się, biegał na bieżni razem z Samanthą. Później pracował w laboratorium lub nagrywał swój dziennik kamerą. Bohater wybierał się także na miasto, gdzie udawał się do wypożyczalni DVD, grał w golfa nad rzeką, wędkował. W południe czekał na ewentualnych ocalałych. Ok. 17.30 wracał do domu, a tuz przed zachodem słońca barykadował się w budynku i czekał aż do świtu.

8.       Stosunek do świata
Główny bohater stracił nadzieję na to, że ktokolwiek w najbliższej okolicy ocalał, nie wierzy w kolonie niedobitków. Zwłaszcza po śmierci psa Robert jest załamany, próbuje popełnić samobójstwo, wyjeżdżając w nocy samochodem do miasta.

9.       Stosunek do tragedii
Możemy przypuszczać, że sceny ukazujące ewakuację są snami Roberta. Bohater ma w pamięci dzień rozpoczęcia kwarantanny. Jako oficer miał prawo do błyskawicznej ewakuacji rodziny za miasto. Sam pozostał w „strefie zero”. Liczono na szybkie odnalezienie antidotum.
Robert doskonale zdaje sobie sprawę, że to ludzie sami sprowadzili na siebie to nieszczęście.

10.       Nadzieja
Anna mówi o istniejących koloniach. Sama jechała w stronę Vermont, wspomina także o strefach w górach, gdzie wirus nie przetrwał zimna.
Robert nie wierzy w kolonie, nie ma zamiaru wyjeżdżać, jest przekonany, ze jest w stanie zaradzić całej tej sytuacji i znaleźć lek.

11.       Mity
Ciężko tu mówić o mitach, jedynym są właściwie kolonie.

12.       Próby ratowania sytuacji
Robert stara się odnaleźć antidotum na chorobę, testując różne substancje na zarażonych szczurach. Oferuje schronienie dla ocalałych. Pod koniec filmu okazuje się, że początkowo skazywane na porażkę lekarstwo działa.

Inne
·         Anna przybywa z Ethanem z Maryland, gdyż słyszy komunikat Roberta w radiu. Znajdują się w tym momencie, gdy główny bohater jest bliski śmierci z rąk poszukiwaczy ciemności. Kobieta mówi, że czekali na nabrzeżu, zgodnie z poleceniem nadawanym w radiu, jednak nikt się nie zgłosił. Dziewczyna pochodzi z Sao Paulo, wypłynęła na statku. Gdy za pewnym razem okręt zbliżył się do brzegu, wirus zaatakował pasażerów. Ocalało jedynie 5 osób.
·         W I zakończeniu Anna dostaje lek i chowa się razem z Ethanem w zsypie na węgiel. Robert wyciąga z biurka granat i rozsadza się razem z mutantami. Rano kobieta z dzieckiem jedzie do kolonii. Wspomina potem, ze 9 września 2012 Robert Neviliie odkrył antidotum na wirusa KV.
·         W II zakończeniu mutant i Robert uspokajają się. Główny bohater odłącza mutantkę od swojej aparatury i budzi ją, po czym poszukiwacz ciemności podchodzi do niej. Czule się witają. Zainfekowani odchodzą, a Robert jedzie razem z Anną i Ethanem do kolonii w Vermont.




1 komentarz:

  1. Fantastyczne są te opracowania! Ja lubię "Jestem legendą" i wszelkie tego typu filmy z klimatem postapokaliptycznym, więc będę z miłą chęcią wpadać na twój blog, który jest naprawdę świetny:) Zupełnie inny i wyjątkowy głównie ze względu na tematykę:) Twoje opracowanie "Metra 2033" sobie nawet wydrukowałam w formie małej książeczki i postawiłam na półce wraz z książkami Glukhovskiego:)Oj i byłam zachwycona, gdyby powstały opracowania do kolejnych książek z Uniwersum:) Podziwiam i naprawdę doceniam twoją pracę! I trzymam kciuki za maturę!:)

    OdpowiedzUsuń